Waarom is reizen mijn allergrootste hobby en borrelt dat opgewonden gevoel steevast omhoog als ik mijn koffertje inpak? Vanwaar mijn interesse in de hele wereld met haar palet aan culturen en natuurdecors? Hoe komt dat ik zo hou van de combi van actief bezig en vooral in stilte ergens zijn?
Misschien omdat ik met een aangeboren vraagteken op deze wereld kwam. Misschien omdat ik in vorige levens nog niet toekwam aan avontuur, grenzen verleggen en ontdekking. Zeker omdat ik telkens weer zo veel leer. Ook omdat het me terugbrengt naar de bron van dit bestaan: verbinding & liefde. Tijdens onze reizen kom ik altijd tot dezelfde conclusie: er is zo veel moois en zo veel verbinding die we alleen maar hoeven aan te raken om dat ultieme gevoel te ervaren dat ik liefde noem. We hoeven er niet naar te zoeken, het ís er continu om ons heen.
Altijd komt er een souvenir mee naar huis. Dat varieert van magneten tot armbandjes en nog zoal wat. Net terug uit Jordanië en Israël, heb ik de Roos van Jericho in een bak met water gezet. Ik kende deze plant niet en hij fascineert me. Een woestijnplant die bij regen mooi groen bloeit, de wijsheid in zich heeft om zich in het droge seizoen op te rollen tot een dor balletje en daarmee door de wind verder geblazen wordt, totdat het weer een bron van water vindt om te bloeien. Van dood naar leven naar dood en wederopstanding. Dit kan deze Roos eindeloos doen.
Als dat geen liefde heet?