Mijn schat Matthijs en ik zijn nog geen 24 uur terug. We hebben vandaag gewoon gewerkt. Nee, dat is niet helemaal waar. We hebben gedaan alsof we serieus met ons werk bezig waren. Onze hersenen piepten en kraakten om ons bij de les te houden. Onze magen protesteerden toen we een boterham aten. Ze wilden Siciliaanse lekkernijen. De koffie keek ons zielig, waterig aan en wilde niet gedronken worden uit een saaie Hollandse mok.
In 12 dagen hebben we een rondje om het eiland gemaakt. Het lijkt alsof we een dikke maand door Italië hebben gereisd. Iedereen die wel eens met Matthijs heeft gereisd, weet dat hij het liefst 24/7 alles van dat land opslurpt. Niet alleen heeft hij een tomeloze energie, ook vindt hij het fijn om zijn beleving vast te leggen op foto’s. Niet zomaar een kiekje hier en daar: ik schat zo’n 2.500 foto’s in 12 dagen. Op 8% sta ik erbij, op 3% de fotograaf himself en we hebben zo’n 5 selfies gemaakt. Ik verheug me nu al op het fotoboek. Dit wordt een wat langere Blog, dus afhaken mag hoor. Eerlijk? Ik zou doorlezen…
Oh’s en ah’s
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in zo een korte tijd zo veel oh’s en ah’s heb geuit bij het zien van al die Cathedrali, Duomo’s en Piazza’s. Gothische, Normandische en Arabische stijlen door elkaar; je wordt op je wenken bediend. Romeinen en Grieken? Ze zijn er geweest en hoe! Prachtige kalksteen die een magisch uiterlijk krijgt in het zonlicht of tegen de avond. Palermo en Catania, onder andere bekend om hun markten. Fruit, groenten, kaas, noten, kruiden en natuurlijk vis. Veel vis: zwaardvis, tonijn en mijn kleine, grote, glinsterende vrienden de sardientjes. Enkel mannen die hun waar verkopen en enkel mannen die inkopen doen. En vrouwelijke toeristen die met open monden rondkijken en met hun slippers in vieze plasjes visvocht gaan staan. Kan de pret niet drukken.
Historie
Al schrijvende merk ik dat ik een Sicilië-3-luik ga maken. Qua Blogs dan. Schilderen is niet mijn hobby. Dit eerste luik sluit ik af met 2 historische gebeurtenissen.
- Het is een dingetje van vroeger dat ik graag naar het Eurovisie Songfestival kijk. Het liefst samen met familie, bakjes chips en score formulieren. Matthijs was zo lief om voor de laatste twee nachten een heuse villa te boeken via AirBnB (we hebben er 7 gehad in 12 dagen). Wat denk je? In elke BnB een prima TV en WiFi, maar niet in de villa. Lichte paniek, want het dorp San Vito Lo Capo liep niet over van enthousiaste en vlaggetjes zwaaiende Eurovision die-hards. Tijdens alle liedjes zaten wij best relaxt onze pasta met sardientjes of zwaardvis te eten. Daarna is het ons gelukt om de eerste van twee tentjes te vinden (de cliMAX moet nog komen) waar de TV aan stond. Een gelatteria waar 1 klant, weliswaar een prachtige langharige Italiaan, naar een 2e rangs voetvalwedstrijd zat te kijken. De dame uit de keuken sprak een woordje Engels en zappte speciaal voor ons naar Rai Uno. Dus heb ik voor het eerst in mijn leven met maar 2 anderen, Matthijs die zich rot lachte en die prachtige Italiaan die alles prima vond, de puntentelling gezien. Hilarisch!
- En toen was het zondag 15 mei 2016. Een dag waarop de zon eindelijk eens echt scheen in Sicilië. Matthijs was zichzelf niet. Hij was nerveus. Dus toen ik op het strand volledig terecht de zon op mijn lijf liet schijnen, hoopte ik dat Matthijs dat 2e tentje met TV kon vinden. Wederom gelukt: Bar di Savoie! Hij kon de Formule 1 zien. Niet wetende hoe lang zo’n race duurt, moest ik plassen en slenterde ik naar de Savoie. Nog net zag ik hoe Matthijs zijn ogen depte en eigenlijk geen woord kon uitbrengen. Hij vergeet deze Max Verstappen overwinning nooit meer. Met vele Italiaanse Ferrari-gekken en vier Nederlanders in zo’n tentje is het natuurlijk onvergetelijk om die Italiaanse commentaren te laten doorklinken: “Incredibile wat Max(e) Verstappen(e) presteert”.
Het 2e en 3e Sicilië -luik gaan over serieuzere zaken: huisvuil en maffia, verkeer, parkeren, eten en drinken, gastvrijheid en al onze AirBnB gastheren en -vrouwen. We kunnen nou eenmaal veel van elkaar leren.