Je eigen spiegel?

“Ik ben gewoon wie ik ben” of “Zo zit ik nou eenmaal in elkaar”. Zoiets hoor ik regelmatig terug in mijn werk en is natuurlijk helemaal okay. Je mag vooral zijn wie je bent, want er zijn al genoeg anderen.

Toch betekent degene die jij bent niet hetzelfde als het gedrag dat je vertoont. De manier waarop jij je overtuigingen, normen & waarden voortleeft komt tot uiting in het topje van de ijsberg dat de omgeving van je ziet en hoort. En dat topje (lees: observeerbaar gedrag) heeft altijd effect.
Fijn als dat effect overeenkomt met je intentie, maar even zo vaak gaat daar toch even iets mis.

Een ervaren rot die een jonge hond een tip wil geven en daarmee belerend en betuttelend overkomt. Een zorgzame collega die doorvraagt op jouw gevoel terwijl jij daar helemaal niet op zit te wachten. Een kennis die je tegenkomt bij de supermarkt en een heel verhaal begint, niet aanvoelend dat jij enorme haast hebt en doormoet.

Het is altijd makkelijk om de ander de schuld te geven als de communicatie niet soepel verloopt. “Ja, diegene begrijpt mij gewoon niet” of “Zij is nou eenmaal een heel ander  type.”

Moeilijker en mooier is het als jij in je eigen spiegel durft te kijken. Kijken wat jij misschien anders kunt doen om de boodschap wel over te brengen. Hoe jij de brug kunt bouwen naar die ander. Wat jij allemaal kunt doen om jullie onderlinge communicatie & samenwerking prettig te houden voor beide partijen.

Dat is waar ik iedere dag mijn bed voor uitkom. Werkgeluk begint bij jezelf.
Wat zou jij morgen anders willen kunnen doen om nog meer werkgeluk te ervaren?